Bhí Wilden Aodd mar bhaile beag siopa sí, ceaptha ag sléibhte glas agus locha straite, agus áit a raibh mág faoi láthair. Ó páistí beaga go háití óga, bhí na clainne ag siúl faoi chomhrá i gcroí na cathrach, ag caint faoi théamaí an t-ábhar atá rompu. Agus ba í sin scéal iontach, mar ní raibh a leithéid eile ar domhan.
Ar maidin sceith, d'éirigh cúpla cairde amach as an bhaile chun cuairt a thabhairt ar na himreoirí fhiáine a bhí ag ceangal le Wilden Aodd. Níos mó ná mar a raibh acu iad féin, a gcúram agus a gcasadh, chuaigh siad ar chúrsa atá déanta chun iad a athrú go dtí an t-ama seo.WARNING! Tá na pointe seo sna scéalta seo:Céilí i gcásóg.Príosún brúite.Gaeilge príosúna.Cainteanna faoi obair gan smaoineamh.Aimsireanna ró-fhliuch.Díograis agus gámbláil.Scéalta faoi nguthanna neamhnábhartha.Cath ar son an saol.And pianist lámha fuar, fuar.
Mar a dhruid siad tríd fhuinneoige láidre agus tríd sruthanna ag ráitheadh, phlé siad le heolaireacha agus fiannchomharsana nár fhéadfadar a fheiceáil riamh roimhe seo. Bhí síodaí caite ag casadh trí shráideanna crainn, síogaí ag súgradh agus ag cur spraoi ar shaoránaigh, agus uinseacha nua-aois ag feithiu ar pháirceanna gréine.
Agus mar a thug siad béim ar fhoilsiú an fhearsain, d’fhanadar na clainne níos faide isteach i gCumar Aod, ach amháin ag cainteáil priob; mar bhunóid siad suas chomh maith le bprobaíochtaí a mholadh a gcumas agus a gcumhacht chun comhrádha leo féin. D’fhéadfadar rúnacha a phlé, gobhlach go léir agus fiach go léir, agus fiú dul isteach i ngrianghruamh na ngnáthghnóthaí.
Mar a fheistigh siad níos mó, d’éirigh na clainne (a bhfuil cumas a gcuid de chomhrádh a dhéanamh orthu, tá sé sin éileamh acu) níos láidre agus níos cinnte. Thógadar cliffard níos airde, thar brúithe sléibhe, agus síneadar ó thaobh go taobh i dtúneanna faoi-thalamh, uile i mbarr den eochair chun an bíth is mó a shroich Wilden Aodd riamh.
Le cúram mór sa chumbhar, cuireadar na clainne ina n-aghaidh chun an tsolás crístil a chur i bhfeidhm agus é a ligean solas ar an tír, ag sceartú an chúrsa atá curtha ar Wilden Aodd le fada. Le solas maidine na n-earraíocht, d’fhéadfadar daoine na ngnáthghnóthaí a thabhairt isteach i nua-aimsir lán de phromisiún agus de phossibiliti.
Féach, nuair a tháinig na seasaí agus d'fheabhsaí na blianta, bhí scéal an turas éigeandail ar cuimhne go soiléir le gach duine a bhí Wilden Aodd mar phobal. Ar bith rud éigin a bhí féileamh sa bhaile mágiciúil sin, áit a dtiteadar rúnóga amach iad — agus níor dhíthfear ach cúram beag, croí mhór agus creideamh fionn sa phléanacht ós comhair charthanacht.